| |
MUHASEBE
Ben artik ne şairim, ne fıkra muharriri
Sadece beyni zonklayanlardan biri
Bakmayın tozduğuma meşhur Babıalide
Bulmuşum rahatımı ben bir tesellide.
Fikrin ne fahişesi oldum, ne zamparası
Bir vicdanın, bilemem, kaçtır hava parası?
Evet, kafam çatlıyor, güya ulvi hastalık;
Bendedir, duymadığı dertlerle kalabalık.
Büyük meydana düştüm, uçtu fildişi kulem;
Milyonlarca ayağın altında kaldı kellem.
Ustun çile, dev gibi geldi çattı birden! Tos!!
Sen cüce sanatkarlık, sana büsbütün paydos!
Cemiyet, ah cemiyet, yok edilen ruhiyle;
Ve cemiyet, cemiyet, yok edilen guruhiyle...
Çok var ki, bu hınç bende fikirdir, fikirse hınç!
Genç adam, al silahı; iman tılsımlı kılınç!
Iste butun meselem, her meselenin bası,
Ben bir genc arıyorum, gençlikle köprübaşı
Tırnağı en yırtıcı hayvanın pençesinden,
Daha keskin eliyle, başını ensesinden,
Ayırıp o genç adam, uzansa yatağına;
Yerleştirse basini, iki diz kapagina;
Soruverse: Ben neyim ve bu hal neyin nesi?
Yetiş, yetiş, hey sonsuz varlık
muhasebesi
Dışımda bir dunya var, zıpzıp gibi küçülen,
Icimde homurtular, inanma diye gülen...
Inanmıyorum, bana ogretilen tarihe!
Sebep ne, mezardansa bu hayati tercihe?
Uc katli ahsap evin her kati ayri alem!
Ust kat: Elinde tespih, agliyor babaannem,
Orta kat: (Mavs) oynayan annem ve asiklari,
Alt kat: Kizkardesimin (Tamtam) da cigliklari;
Bir kurtlu peynir gibi, ortasindan kestigim;
Buyrun ve maktaindan seyredin, iste evim!
Bu ne hazin agactir, butun ufkumu tutmuş!
Koku iffet, dalları taklit, meyvesi fuhuş...
Rahminde cemiyetin, ben dogum sancisiyim!
Mukaddes emanetin donmez davacisiyim!
Zamani kokutanlar murteci diyor bana;
Yukseldik saniyorlar, alcaldikca tabana.
Zaman, korkunc daire; ilk ve son nokta nerde?
Bazi geriden gelen, yuzbin devir ilerde!
Yeter senden cektigim, ey tersi donmus ahmak!
Bir saman kagidindan, butun is kopya almak;
Ve sonra kelimeler; kutlu, mutlu, ulusal.
Mavallari bastirdi devrim isimli masal.
Yeni cirkine mahkum, eskisi guzellerin;
Allah kuluna hakim, kullari heykellerin!
Bulustururlar bizi, elbet bir gun hesapta;
Lafini cok dinledik, simdi is inkilapta!
Bekleyin, gorecektir, duranlar yuruyeni!
Sabredin, gelecektir, solmaz, porsumez Yeni!
Karayel, bir kivilcim; simsiyah oldu ocak!
Gun dogmakta, anneler ne zaman doguracak?
Necip Fazil, 1947
Cile
Necip Fazıl'ın hayatı ve
eserleri için tıklayınız
|
|
